Czas choroby może być dla nas błogosławieństwem, momentem zwrotnym w życiu !!!
W chwilach bólu zbliżamy się do środka, naszego centrum, jesteśmy bliżej siebie.
Zamiast walczyć, wkurzać się i obwiniać świat wokoło za swoje złe samopoczucie, po prostu zaakceptuj swój stan.
Kiedy wchodzimy w lęk, serce zaciska się ze strachu, umysł twardnieje. Taki skurcz powoduje zamrożenie, uniemożliwia rozluźnienie i trzeźwą ocenę sytuacji.
Jest takie powiedzenie:
“ Ból jest nieunikniony, ale cierpienie – nie. Jeśli chwytamy się egzystancjonalnego punktu widzenia, jeszcze pogarszamy złą sytuację. Staramy się walczyć, ale przypomina to rozpaczliwe wysiłki powstrzymywania przepływu morza. Może nam się wydawać, żę nie mamy innego wyboru niż szamotać się I czepiać życia. Patańdżali radzi, byśmy zrobili coś innego. Powiada: Odpuść Sobie !!! “
Dzięki chorobie, masz czas na zatrzymanie, wyciszenie, skontaktowanie się ze swoim wnętrzem.
Zaczynasz czuć więcej, widzieć więcej… do głosu dochodzi Twoja intuicja.
Zdarza się, że dochodzimy do swojej prawdy w wyniku stopniowej, głębokiej, systematycznej pracy nad sobą.
Praktyka jogi jest taką ścieżką samopoznania, ale wymaga samodyscypliny i zaangażowania całą sobą. Mówię tu o praktyce pełnej 8 stopniowej ashtanga jogi, a nie tylko asanach – ćwiczeniach fizycznych.
Ośmiostopniowa Ścieżka Jogi wg Patańdżaliego zapisana w Jogasutrach to: JAMY, NIJAMY, ASANY, PRANAJAMA, PRATJAHARA, DHARANA, DHJANA, SAMADHI
Dzięki regularnej praktyce nabieramy siły, samoświadomości, by zrozumieć co się z nami dzieje, by usłyszeć swoj wewnętrzny głos. Dzięki niej w sytuacjach niestabilnych potrafimy odnaleźć bezpieczeństwo, umiemy odszukać pewność tam, gdzie bywa ryzykownie, wygodę, gdy czujemy dyskomfort.
Ważne by wracać do siebie jak najczęściej, do przestrzeni wewnętrznej ciszy, do umysłu prawdziwego, w którym zarządza tylko serce.
To nieograniczona przestrzeń świętego spokoju.
To tu rozpuszczają się programy umysłu, stare schematy, opowieści, iluzje.
Nie musisz doświadczać choroby by znaleźć się w swoim środku, możesz dojść tam poprzez medytację, świadome życie, służbę dla innych, kontakt z naturą…
Choć najczęściej traumatyczne zdarzenia zmuszają nas do refleksji. Najważniejsze zatrzymanie, świadomy oddech, przebywanie w ciszy ze sobą. Zyskujemy wówczas spokój serca, mamy dostęp do źródła informacji, które zbliża nas do tajemnicy życia.
Uczymy się kontaktować z nasza intuicją, podążać własną ścieżką, żyć w prawdzie w rozluźnieniu i akceptacji dla wszystkiego co się w życiu wydarza.
Zachęcam Cię do codziennej praktyki jogi, stawiaj się do życia, na matę, pozostań przy praktyce oddechu, uważności, medytacji, nie oczekuj od razu efektów, przygotuj się na proces, doświadczanie, odczuwanie…
Z czasem przyjdzie zrozumienie, akceptacja i wewnętrzny spokój.
I tego nam wszystkim życzę w tych wymagających czasach: spokoju, ciszy i wielu momentów zatrzymania.
Z miłością
Asia
